Brak czasu do opieki nad seniorem

nich jest dobra.Opieka pielęgniarskaZapotrzebowanie na opiekę medyczną wzrasta wraz z wiekiem, a w wieku mocno podeszłym należy taką opiekę zapewnić bezwzględnie. Niestety sami często nie mamy na to czasu, ale na szczęście są spec

Brak czasu do opieki nad seniorem Rodzina nie zawsze mają czas, aby zająć się starszym dziadkiem, z tego powodu dobrze jest pomyśleć o miejscach typu . Rehabilitacja oraz dobre nastawienie personelu w sporej części z nich jest dobra.

Opieka pielęgniarska

Zapotrzebowanie na opiekę medyczną wzrasta wraz z wiekiem, a w wieku mocno podeszłym należy taką opiekę zapewnić bezwzględnie. Niestety sami często nie mamy na to czasu, ale na szczęście są specjalne ośrodki, które mogą nam pomóc. Można też pokusić się o wizyty domowe pielęgniarki i lekarza, jednak jest możliwe jedynie do pewnego etapu potrzeb naszego seniora. Przecież pielęgniarka i lekarz z nami nie zamieszkają, aby zapewnić 24 godzinną opiekę.

Warto pomyśleć o ośrodkach, gdzie jest możliwość całodobowej opieki medycznej i pielęgniarskiej. Oczywiście możemy mieć problem z rozstaniem się z naszym rodzicem, ale czasami to jedyne wyjście z sytuacji.


Zrzędzący staruszek

Przy zajmowaniu się osobą starszą cierpliwość może być niezbędną cechą charakteru. Należy pamiętać, ze kiedy ktoś cierpi może stać się zgryźliwy i zacząć obrażać osoby w swoim otoczeniu. To samo tyczy się seniorów, którzy jeszcze dodatkowo mogą się źle czuć psychicznie i dają o tym znać poprzez niewybredne komentarza lub niechęć do jakiejkolwiek współpracy. Dlatego wskazane jest, aby osoby zajmujące się starszymi osobami miały anielską wręcz cierpliwość.

Najlepszą metoda na zrzędzącego staruszka może być próba zaprzyjaźnienia się z nim. Kiedy uda nam się to osiągnąć to nie tylko praca z nim będzie znacznie bardziej przyjemna, ale i jego pobyt w ośrodku będzie znacznie bardziej dobroczynny. Można się nieźle zdziwić jak bardzo stan psychiczny ma dobry wpływ na fizyczny.


Kila słów o starości

Granica między wiekiem średnim człowieka a starością jest płynna i zmieniała się w ciągu wieków. W czasach prehistorycznych ludzie dożywali 30 (Neandertalczyk z Krapiny) - 35 lat (szkielety z Sima de los Huesos w Atapuerca). W starożytności człowiek 35-40-letni był uważany za człowieka starego. Średnia długość życia, a co za tym idzie "granica" starości na świecie bardzo wydłużyła się w XVIII, XIX oraz XX wieku, wraz z poprawą warunków życia, rozwojem medycyny oraz upowszechnieniem takich wynalazków jak np. kanalizacja, które podwyższały poziom higieny, oraz wynalezieniem szczepionek, które zapobiegały chorobom (zob. też oczekiwana dalsza długość trwania życia).

Zwiększenie długości życia skutkowało pojawieniem się dziadków co zwiększało szansę przeżycia młodych osobników, było skorelowane z rozwojem relacji społecznych i przekazywaniem doświadczeń.

W kulturach na całym świecie ludzie w podeszłym wieku byli zwykle obdarzani dużym szacunkiem - niekiedy nawet czcią - jako ludzie bardziej doświadczeni i mądrzejsi.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Starość