Co warto wiedzieć o psach, zanim się jakiegoś przygarnie?

inne zwierzęta mięsożerne, a także gryzonie i zajęczaki. Grupa ta ma obecnie największe znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Do drugiej natomiast należą: psy i koty. Druga grupa miała pierwotnie duże znaczenie, lecz obecnie ze

Co warto wiedzieć o psach, zanim się jakiegoś przygarnie?

Jak wygląda droga szerzenia wścieklizny

Rezerwuar zarazków stanowią zarówno ssaki dzikie, jak i domowe. Z pierwszej grupy wymienić należy: lisy, jenoty, borsuki, nietoperze i inne zwierzęta mięsożerne, a także gryzonie i zajęczaki. Grupa ta ma obecnie największe znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Do drugiej natomiast należą: psy i koty. Druga grupa miała pierwotnie duże znaczenie, lecz obecnie ze względu na masowe szczepienia zwierząt domowych zagrożenie jest niewielkie. W krajach tropikalnych Ameryki Południowej i Środkowej wścieklizna może być rozprzestrzeniana również przez żywiące się krwią zwierząt nietoperze z rodziny wampirów. Do zakażenia (zwierząt lub człowieka) dochodzi na drodze kontaktu bezpośredniego ? przez pokąsanie, oślinienie lub zanieczyszczenie mózgiem chorego zwierzęcia uszkodzonej skóry. Możliwe jest, choć u człowieka rzadkie, zakażenie na drodze powietrznej (kropelkowej i pyłowej) aerozolem odchodów nietoperzy w jaskiniach. Zdarzają się także zakażenia laboratoryjne drogą wziewną, przezspojówkową lub przezśluzówkową. Do wystąpienia choroby dochodzi u około 15-20% wystawionych na kontakt ? szczególnie osobników pogryzionych na pysku/twarzy, szyi, klatce piersiowej lub pokąsanych głęboko. Odnotowano także infekcje przez przeszczepienie organów (rogówka) od zmarłych dawców z nierozpoznaną wścieklizną. Nie opisano przeniesienia drogą pokarmową. Chorobę cechuje długi okres utajenia średnio od 1 do 3 miesięcy ? skrajnie od 10 dni do ponad roku. Chory człowiek jest także zakaźny dla otoczenia. Wirus znajduje się głównie w jego centralnym układzie nerwowym, ślinie i skórze, a w mniejszym stopniu także w łzach i soku trzustkowym.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna


Kaganiec - definicja

Kaganiec ? przedmiot zakładany na pysk zwierzęcia (najczęściej psa) w celu uniemożliwienia mu ugryzienia człowieka lub innych zwierząt oraz połknięcia przez niego niepożądanych substancji (np. odchodów lub odpadków). Najczęściej wykonany w formie siatki z drutu lub skóry z przerwami między prętami lub paskami dla umożliwienia zwierzęciu oddychania. W niektórych typach kagańców otwarcie pyska uniemożliwia pas skóry lub mocnej tkaniny, krępujący pysk w sposób umożliwiający oddychanie.

Zakładanie kagańca może być wymagane prawem, w Polsce np. obowiązuje w środkach komunikacji publicznej.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kaganiec


Sprawowanie opieki nad opuszczonymi psami

Opuszczone psy mogą czuć się bardzo samotne. Na szczęście mogą one liczyć na opiekę i pomoc ze strony prawdziwych fachowców, którzy bardzo kochają różne zwierzęta. Jednak sprawowanie opieki nad opuszczonymi psami może nawet im sprawiać spore trudności. Dzieje się tak wówczas, gdy opuszczone psy są chore lub źle reagują na kontakty z nieznanymi sobie ludźmi. Dlatego potrzebują one szczególnego nadzoru i tego, żeby podchodzić do nich z bardzo dużą wyrozumiałością. W przeciwnym razie ich opiekunom nie uda się do nich dotrzeć. Zdarza się jednak, że niektóre psy zostają zaadoptowane przez osoby chcące pomóc czworonogom. Trzeba przyznać, że stworzenie możliwości adoptowania psa również wymaga sporego zaangażowania ze strony ich opiekunów.